Is Engels een nieuw Esperanto?

Onlangs had ik de mogelijkheid een conferentie in zuidoost Azië over „Globalisatie, Taal en Onderwijs” bij te wonen. Bij die gelegenheid geraakte ik in een geanimeerd gesprek met een Maleisische dame die een professoraat had aan een Islamitische Universiteit in haar eigen land. Toen ik vernam dat haar universiteit Engels gebruikt als belangrijkste voertaal hoewel de moedertaal van zowel de professoren als de studenten het Maleisisch is, stelde ik dat de Engelse taal, minstens gedeeltelijk, de doelstellingen van een dergelijk onderwijssysteem dwarsboomt of zelfs tegenspreekt.

Engels wordt door velen beschouwd als een soort Esperanto ofschoon zijn kwaliteiten in verre na niet te vergelijken zijn met deze van het Esperanto, dat speciaal ontworpen werd voor internationale communicatie en dat grondig beheerst kan worden in minder dan 10 % van de tijd die mensen nodig hebben om een tweede taal onder de knie te krijgen. Het voornaamste probleem met het Engels ligt echter elders. Engels is het medium van de verschrikkelijkste propagandamachine ooit. In tegenstelling tot de andere belangrijke wereldtalen, ligt het zwaartepunt van de Engelssprekende wereld in één land, de VS, dat nog nooit zijn invloed op het wereldtoneel zo krachtig heeft doen gelden. Er is vrijwel geen enkele Amerikaanse Tv-maatschappij of wereldwijd verspreid(e) Amerikaans(e) tijdschrift/krant dat/die geen boodschap bevat die de uitvoering van de Amerikaanse doelstellingen in het buitenland tracht te bevorderen. Eender welke student waar ook ter wereld die op basis van dergelijk materiaal Engels als tweede taal leert, loopt het risico bekeerd te worden tot aanhanger van de Amerikaanse ideeën over de reorganisatie van de wereld op een „redelijke manier” die, dient het gezegd, toevallig maar onvermijdelijk steeds de Amerikaanse buitenlandse belangen dient.

Wat interessant is om te observeren is dat niet-Amerikanen die aan dit soort propaganda blootgesteld worden geleidelijk aan een wereldbeeld ontwikkelen dat ongeveer overeenkomt met dat van een Amerikaan. Met andere woorden, zelfs al is het Amerikaans beeld van landen XYZ sterk vooringenomen, zal de student Engelse taal in dat land gelijkaardige standpunten ontwikkelen. Als voor de Amerikanen land XYZ op de lijst van de schurkenstaten staat, zal het leren van het Engels via krantenknipsels en audiovisueel materieel de student een vertekende visie verschaffen waardoor hij zijn eigen land op dezelfde manier gaat bekijken. Hij zal daardoor dezelfde reeks stereotypes ontwikkelen. Als de Amerikaanse pers tot het besluit komt dat de gemiddelde man in uw land een onbehouwen bruut is, bestaat de kans dat onze student Engels ook op dezelfde manier op hem zal neerkijken. Als je de Braziliaanse luchtvaartindustrie evalueert op basis van de Amerikaanse media, zal je heel waarschijnlijk concluderen dat het een grote geldverspilling is. Als je gaat kijken naar de inspanningen die verschillende niet-gebonden landen zich getroosten om een goed getraind en goed uitgeruste defensiemacht uit te bouwen, zal de student Engels ze zeer waarschijnlijk op de lijst van de schurkenstaten zetten. Dat is het mooie aan de Amerikaanse propaganda! Het werkt via de herprogrammering van de geesten van de mensen door het verwerven van het Engels als tweede taal. Je betaalt om te worden gehersenspoeld en je voelt je er gelukkig bij!

Natuurlijk lezen sommigen ook de geschriften van Noam Chomsky, Susan Sontag, Lester Thurow, Howard Zinn, Lyndon LaRouche, the Workers World of James Petras, maar ik wed dat zij niet behoren tot het voornaamste materieel dat in de Amerikaanse Culturele centra en op de verschillende afdelingen van de British Council gebruikt wordt. Engels gebruiken om een soort onderwijs te verschaffen dat vrij is van Amerikaanse waarden, is hoe dan ook, een oefening in zelfverloochening. Het is in zekere zin amusant te zien dat sommigen van hen die aangesteld zijn om de Amerikaanse invloed op de geesten van de mensen te verminderen dikwijls het Engels kozen om hun boodschap over te brengen. Nog amusanter is het als deze mensen bekennen dat de VS hun grootste vijand is!! De waarheid is echter dat modern Engels een geestelijke dwangbuis is terwijl de bedoeling juist geestelijke emancipatie en kennisverwerving is!! In zijn boek The English Language, gepubliceerd in 1985, schreef Robert Burchfield: „Ieder geletterd en ontwikkeld persoon op het aardoppervlak komt werkelijk iets tekort als hij geen Engels kent. Armoede, hongersnood en ziekte worden onmiddellijk erkend als de wreedste en minst te verontschuldigen vormen van ontbering. Taalkundige deprivatie (van het Engels natuurlijk) wordt minder gemakkelijk als vorm van ontbering beschouwd, maar is niettemin van grote betekenis.” Wel? TEN ONRECHTE!

In haar boek The rape of imagination verklaart de Malinese Aminata Traoré dat, in Afrika, de geesten van de elite zodanig in deze zin geherprogrammeerd zijn dat deze zogenaamde „elite” verzaakt aan het principe van nationale prioriteit van handel en zaken doen dat tot voor kort in alle Afrikaanse landen werd benadrukt. In sommige van de armste landen waar ellende, ziekte en hongersnood vaak toeslaan ontzegt de elite nu enig voordeel aan medeburgers en nationale maatschappijen als het erop aan komt belastingsinkomsten te verdelen. IMF, economische denkbeelden en andere vrijhandelsprincipes infiltreren zodanig goed door middel van verwerving van het Engels dat wat vroeger pragmatisme heette nu een ideologie geworden is die mensen gretig toepassen zelfs als dit tot zelfvernietiging leidt! Wat Aminata Traoré „symbolisch geweld” noemt, vernietigt het collectief geheugen en het voorstellingsvermogen. Al vlug ontzegt het Engels het recht om zelf en voor zichzelf te denken aan hen die het als een tweede taal leren in het grootste deel van de ontwikkelingslanden. Het resulteert in culturele vervreemding en beroving. In Afrika meer dan elders vernielen de ideeën die het Engels met zich meedraagt de solidariteit en de sociale cohesie, door de mensen zo dom te maken dat ze de westerse regels en voorschriften om hun economisch landschap te organiseren aanvaarden zelfs als de lokale condities hun toepassing volledig in de weg staan. De boodschap die het Engels meebrengt berooft de mensen van het recht te beschikken over hun eigen lot door hen af te wenden van de echte problemen die voor hen cruciaal zijn. Engels is het medium van de keuze voor globalisatie door eerst te beginnen met hersenspoeling van de politieke en intellectuele elite. In plaats van zijn toevlucht te nemen tot dure maar ineffectieve maatregelen tegen de weerzinwekkende culturele invasie en de economische exploitatie door globalisatie, zou men dit beter bestrijden door het Engels als tweede taal te bannen. In die zin doet Engels meer kwaad dan goed wat „internationale communicatie” betreft. Het Miss Universe spektakel in India in 1996 bracht een storm van protest teweeg van Hindoenationalisten en vrouwenorganisaties. Een Indische kleermaker stak zichzelf uit ongenoegen in brand en in het hele land werden duizenden straatbetogers gearresteerd. Enkele dagen geleden werd hetzelfde gebeuren onder vuur genomen door fundamentalistische moslims in Nigeria, maar de ware aard van het protest had niets te maken met vrouwen of feminisme, maar wel met culturele inbreuk, ongewenste verwestering en economische kolonisatie. Nogmaals, het bannen van het Engels uit deze twee landen zou veel effectiever zijn omdat het Engels in zich de kiemen en de middelen draagt van geestelijke verknechting.

Hoewel enkele jaren geleden nog totaal onbestaand, is dit soort bewustzijn in opgang in vroegere Britse kolonies. In India is de Engelse taal het voornaamste doelwit geworden van de nationalisten die het totaal willen bannen uit India. Enkele jaren gelden beloofde M. Mulayam Singh Yadav, de toenmalige defensieminister, dat hij en zijn medestanders niet zouden rusten vooraleer het Engels in hun land volledig zou geëlimineerd zijn. Op 15 mei 2000 publiceerde het Amerikaanse magazine Newsweek een artikel over de beslissing van de autoriteiten van de staat Bengalen het Engels te devalueren tot een niet-officiële status voor alle regeringsrapporten.

Op de Taiwanese conferentie wees iemand naar het Engels als een soort instrument tot modernisatie en economische vooruitgang. Ik reageerde hierop onmiddellijk met de vraag aan het publiek om een steekproef te nemen uit de buurlanden op hun kennis van het Engels. „Wie denkt u”, vroeg ik, „scoort volgens u het best op Engelse testen in Zuidoost-Azië?” Natuurlijk staan de Filippijnen wat dat betreft ver boven de rest in dit gebied. Toch zijn de Filippijnen op economisch gebied een hopeloos geval. Nog zo een stereotiep beeld dat we gemakkelijk kunnen ontkrachten?

Wij hebben ook af te rekenen met die andere waangedachte die mensen die het Engels als tweede taal leren doet denken dat ook zij, dankzij de nieuw verworven kennis van het Engels, internationale organisaties zullen kunnen leiden in de geglobaliseerde nieuw wereldorde. De waarheid is dat geen enkele internationale organisatie die het Engels als voertaal gebruikt niet zonder controle door „native English speakers” kan. Dit kan gemakkelijk geverifieerd worden of het nu politieke, economische dan wel wetenschappelijke zaken betreft.

Het overwicht van het Frans in de 18de eeuw hielp Napoleons troepen een aantal landen te veroveren en te plunderen. Door het Frans kwam een gestage stroom op gang van enthousiaste medewerkers van de Franse heersers die Napoleon over Europa verspreidde. De idee dat bestrijding van de verspreiding van het Frans het Franse keizerrijk zou verzwakken ontstond uiteraard en dat luidde toen de neergang van het Frans in Europa in. Natuurlijk werd het Frans in het begin gebruikt om de militaire actie tegen Frankrijk te coördineren. Het was in die tijd de enige vreemde taal die Oostenrijkers, Britten, Russen en Pruisen deelden en vloeiend beheersten op bijna moedertaalniveau, een situatie die nu te vergelijken is met wat zich nu voordoet met het pidgin dat International English genoemd wordt. Het grootste deel van de Europese elite werd zich destijds in het Frans politiek bewust en begon zich ook in het Frans te ontdoen van de ketens van het Franse imperium.

Of het Engels ook een dergelijk rol kan spelen in de achteruitgang van de Amerikaanse invloed, blijft af te wachten. Het Engels is voor de geest wat fast food is voor de maag - het voldoet aan basisbehoeften - maar het leidt niet tot kritisch denken. Het is, hoe dan ook, zeer duidelijk dat de verspreiding van het Engels hand in hand gaat met de kolonisatie van de wereld onder Amerikaans leiderschap, de zogenaamde „globalisatie”. Het Engels helpt de Amerikanen in grote mate om een soort van parasitaire relatie te installeren die hun land nodig heeft om de wereldreserves te plunderen en via het wijdverspreide gebruik van een overgewaardeerde dollar een bijdrage te innen van de meeste ontwikkelde landen.

Het geloof dat het Engels een neutrale taal is die kan helpen bij de internationale communicatie is slechts wensdenken. Zij die zich verzetten tegen de Amerikaanse internationale politiek beseffen vaak niet dat ze hun vijand reeds ernstige economische schade kunnen toebrengen door het Engels in hun eigen streek te verbieden. Voor zijn internationale handel is het Irak van Saddam Hoessein overgeschakeld naar de euro en een handvol andere munten om zijn afhankelijkheid van de dollar te verminderen, maar het heeft het Engels als tweede taal nog niet aangepakt terwijl een veralgemeende eliminatie van het Engels misschien veel efficiënter zou zijn tegen de VS dan de vernietiging van de twin towers in NYC.

Eender welke leerling die eerst door de in het Engels gevoerde Amerikaanse propaganda werd gehersenspoeld en die daarna in de realiteit ontwaakt, zou een geheel nieuwe wereld ontdekken. In plaats van een Amerikaanse supermacht zou hij een failliet land zien dat blijft teren op een steeds maar groeiende schuldenberg. In plaats van een wetenschappelijke supermacht zou hij ingenieurs en onderzoekers vinden wier niveau in wiskunde en basiswetenschap niet te vergelijken is met dat van een kandidaat voor een wetenschappelijke graad in het hedendaagse Japan. In plaats van een angstaanjagende militaire macht zou hij vaststellen dat minstens de helft van de zogenaamde intelligente en chirurgische-precisiewapens niet eens werkt en dat de soldaten die dat grote militaire apparaat bemannen het al in hun broek doen bij de gedachte aan een militaire confrontatie met een echte vijand op het slagveld. Hij zou zien dat het Amerikaans leger op zijn best is als ze burgers bombarderen van op een hoogte van 30 000 voet.

In setting up the monopoly of knowledge leverde ik onomstotelijke bewijzen voor het feit dat het wijdverspreide gebruik van de Engelse taal op wetenschappelijk en technologisch gebied in landen waar het Engels niet de nationale taal is, resulteert in het plagiëren van de beste wetenschappelijke verwezenlijkingen door Engelssprekende naties, in het bijzonder door de VS. Om redenen die ik in het boek nader toelichtte, dreigt ook de creativiteit in die landen op te drogen en blijft het onderzoek beperkt tot die grenzen die meestal in de VS bepaald worden, waardoor niet-Amerikaanse onderzoekers niet aan bod komen. Het Engels stelt Engelstalige landen ook in staat de geschiedenis van wetenschappelijke ontwikkelingen in zeker mate te herschrijven door de belangrijkste ontdekkingen en uitvindingen toe te kennen aan native English speakers. Beetje bij beetje leren we dat alleen dit wonder van socio-biologische evolutie, namelijk dat de Angelsakser na God komt, de basis vormt van de moderne wereld.

Deze en veel andere „onhebbelijkheden” die hier niet werden vermeld, vormen de zogenaamde „wereld van het Engels” voor hen die niet het goddelijk voorrecht genieten uit Engelstalige ouders geboren te zijn!

Het is niet overdreven te stellen dat de wereld beter af zou zijn als de verspreiding van het Engels zou beperkt worden tot enkel de Engelssprekende landen!!

Laatste aanpassing van deze bladzijde: 09-05-2020