Het Esperanto

Het Esperanto wordt gewoonlijk gekarakteriseerd als kunsttaal, artificiële taal, plantaal... en wordt daarmee gesteld tegenover de „natuurlijke” moedertaal. Dit is echter een valse tegenstelling. Enerzijds omdat Esperanto gedurende meer dan 100 jaar bewezen heeft dat het op precies dezelfde manier functioneert als een etnische taal. Anderzijds omdat (de Westerse) standaardtalen eigenlijk ook kunstmatige talen zijn. Zij werden tijdens de Renaissance gestandaardiseerd op basis van een overheersend dialect, maar met elementen uit andere dialecten. Deze standaardtalen ondergingen in hun grammatische beschrijving tevens een zeer sterke invloed van de Latijnse grammatica. Essentieel voor de standaardtalen is dat ze sociologisch gingen fungeren als neutrale talen tussen verschillende dialecten.
Het Esperanto wil proberen diezelfde rol op wereldniveau te spelen. Het werd zodanig ontworpen dat het voor het grootst mogelijk aantal mensen zo gemakkelijk mogelijk te leren is. Uitzonderingen komen in het Esperanto vrijwel niet voor!
De woordenschat is opgebouwd uit elementen van Romaanse (60%), Germaanse (25%) en Slavische (10%) stammen. Door zijn woordbouwregels en zijn flexibele zinsbouw is het verwant aan talen van Aziatische oorsprong. In onze volgende pagina's geven we een overzicht van zijn ontstaan, van zijn grammatica en een basiswoordenlijst.
Je kunt ook even onze minicursus Esperanto bekijken! Verder vind je ook nog een titellijst van informatiebrochures over het Esperanto, en een lijst van leerboeken.

Wil je echt beginnen om Esperanto te leren, ga dan eens kijken onder cursussen om te zien of je er iets naar je gading vindt.

Laatste aanpassing van deze bladzijde: 09-05-2020